Judas Mettepenningen

Zo omschreef de journalist TOM HEREMANS van "De Standaard" de houding van de ex woordvoerder van Mgr. Leonard. Het moet gezegd worden, De Standaard is nu niet bepaald de fanclub van Mgr Leonard en toch deze uitspraak. Het moet deze journalist hebben geraakt en gechoqueerd. Blijkbaar is ook hij van mening dat er hier een deontologische code is doorbroken.
In zijn stukje zegt hij dat een woordvoerder iemand moet zijn zonder ego, iemand die diegene waarvan hij de woordvoerder is in het zonnetje kan en wil zetten. Ego’s kunnen botsten dat is waar, maar is dit de oorzaak van het ontslag?

Woordvoerders kunnen op een bepaald ogenblijk van zichzelf vinden dat ze niet meer kunnen functioneren en ontslag nemen, maar zo stelt TOM HEREMANS: "dan doen ze dit in stilte, eventueel met een sec pers communiqué." Wat gisteren Mettepenningen uithaalde vond zelfs TOM HEREMANS niet katholiek.

Het gaat er om dat Mettepenningen, die in een vertrouwensrelatie te werk was gesteld, informatie die hij door zijn werkzaamheid had, gebruikte, zeg maar misbruikte, om zichzelf te verantwoorden en daarbij nog eens stevig uit te halen naar zijn ex baas Mgr leonard, waarbij je die dan gebrek aan vertrouwen aanwrijft .

Hij zal voorwaar de dertig zilverlingen binnenkort in een andere vorm in ontvangst mogen nemen.

Maar nogmaals dienen we ons de vraag te stellen of het daar allemaal om draait.
Meer en meer doet het ons voor dat er zaken bewust niet worden uitgesproken. Zaken die eerder van theologisch aard zijn en die te maken hebben met de leer van de kerk zelf.

Daar zit Mettepenningen, als theoloog, in een spagaat. Net als Judas in een dergelijk spagaat zat. Aan de ene kant de Farizeeërs die Christus voor het Sanhedrin wilden brengen, aan de andere kant zijn Leraar die in onmin was gevallen bij die zelfde Farizeeërs. Ze hadden niets en hadden iemand nodig die dicht bij Christus stond en vertrouwelijk informatie kon door spelen om Hem voor het Sanhedrin te brengen.

Sommige kritische lezers kunnen de vraag stellen, maar de Farizeeërs dat waren toch diegene die zich strikt aan de Joodse wetgeving zoals neergeschreven staat in de eerste Vijf Boeken van de (Hebreeuwse) Bijbel waren? Ze geloofden toch dat een vroom leven en een strikte navolging van de Wet de mens dichter bij God zou brengen? De Farizeeërs zagen het toch als hun taak de gewone mensen te bereiken en om hun kennis aan hen over te dragen? Zit de rol van de Farizeeërs dan niet eerder bij diegene die de Kerkelijke leer willen veilig stellen en Rome wil volgen?

Als we de Evangelie teksten goed lezen dan zien we dat Christus het niet moeilijk had met deze ambitie van de Farizeeërs, integendeel Hij verklaarde : “Want Ik verzeker jullie; eer hemel en aarde vergaan, zal er niet één punt of komma van de wet afgaan voor het allemaal gebeurd zal zijn. “ (Mat 5,18) op dit punt kon er met de Farizeeërs geen spanning zijn ontstaan. Sommige Farizeeërs waren Jezus zelf te vriend en nodigde Hem uit bij hem thuis zoals we in Lucas leren. “Een van de Farizeeërs vroeg Hem om te komen eten. Hij kwam in het huis van de Farizeeër en ging aan tafel.” (Luc. 7,36) Anderen waarschuwde Christus. “Precies op dat ogenblik kwamen er enige Farizeeërs die tegen hem zeiden: ‘Vertrek, ga weg van hier, want Herodes wil u doden!’” (Luc: 13:31) In het Johannes Evangelie gaat Jezus in debat met Nicodemus, een overste van de joden, die later zijn aanhanger wordt (Joh. 3,1-21; 7,45-52; 19,39). De spanning tussen de Farizeeërs en Christus is bij gevolg van een totaal andere aard.

Hoeveel keer staat er in het Evangelie, "maar ze deden het niet omdat ze de menigte vreesden".

Een voorbeeld:
Hij ging de tempel binnen en tijdens zijn onderricht kwamen de hogepriesters en oudsten van het volk naar Hem toe en zeiden: ‘Met welke bevoegdheid doet U dit? En wie heeft U die bevoegdheid gegeven?’Jezus gaf hun als antwoord: ‘Ik zal u ook één vraag stellen, en als u daarop antwoordt, zal Ik u ook zeggen met welke bevoegdheid Ik dit doe. Waar kwam de doop van Johannes vandaan? Van de hemel of van de mensen?’ Ze overlegden met elkaar en zeiden: ‘Als we antwoorden: “Van de hemel”, dan zal Hij tegen ons zeggen: “Waarom hebt u hem dan geen geloof geschonken?”Maar als we zeggen: “Van de mensen”, dan hebben we de menigte te vrezen, want allemaal houden ze Johannes voor een profeet.’ Ze gaven Jezus als antwoord: ‘We weten het niet.’ Toen zei Hij tegen hen: ‘Dan zeg Ik u ook niet met welke bevoegdheid Ik dit doe. (Mat 23:23-27)

Hier wordt de kern van de spanning tussen Jezus en de Farizeeërs duidelijk. Zij diegene die de mensen hadden moeten onderrichten in overeenstemming met hun geloof deden die niet, OMDAT ZE DE MENSEN VREESDEN. Ze hadden duidelijkheid moeten scheppen, dat zou hun taak geweest zijn. Maar ze lieten hun leiden door "de mensen" en hun opportuniteit. Het is net tegen een dergelijke houding dat Christus zo van leer trok. Het is een dergelijke houding die de spanning tussen Christus en de Farizeeërs opjoeg. Het is door dit conflict dat Christus uiteindelijk aan het kruis zou eindigen.

Hoe vaak hebben we het vandaag niet mogen horen in de Media, de mensen willen het niet en dit is niet wat de mensen nog willen horen.

Mettepenningen heeft hier gehoor aan gegeven. Hij heeft Mgr Leonard aan het Sanhedrin van de media overgeleverd. De andere apostelen zwegen en waren bang. Petrus verrade Christus noch voor de haan drie maal gekraaid had. Kijk eens naar de apostelen hun opvolgers in Vlaanderen en kijk eens hoe ze in koor zingen, “We hebben Hem nooit gekend. “