De judassen van deze tijd...

Van enige rechtlijnigheid zijn de judassen van deze tijd nog nooit doodgegaan.

Zij pleiten voor hervormingen in de Kerk en willen dat alles blijft in Vlaanderen zoals het de voorbije 40 jaar ging: progressieve herders, pleidooien voor afschaffing van het celibaat, de vrouw in het ambt, hippe en levensnabije 'vieringen', 'loyaal-kritische' standpunten rond bio-ethische kwesties zoals Leuven steeds verkondigde... De vorige bisschop van Brugge was er by the way ook een groot voorstander van. De kerken liepen dramatisch leeg; de roepingen bleven uit of vluchtten naar veiliger oorden. 16.000 kinderen jaarlijks gedood. Paters die indien ze geen strafbare feiten pleegden, minstens aanzetten tot ontucht. (Of hoe versta je anders 'iemand laten hemelen'?) Het is echter de schuld van Rome dat het geloof in ons land wegdeemstert, alhoewel men zich hier ten lande van Rome de laatste 40 jaar nooit veel heeft aangetrokken… Nooit is er over de drempel van hun mond een onvertogen woord gehoord om deze moord op kinderen aan te klagen of de perverse doch moderne groene pater(s) van antwoord te dienen. Was dit immers niet de goede weg?

Zij pleiten voor een barmhartige Kerk, die ruimdenkend is. Wanneer de Kerk echter een bisschop straft die volgens de menselijke gerechtigheid niet meer kan gestraft worden wegens verjaring, spreken zij over een ‘flutstraf’ of een ‘kaakslag voor de slachtoffers’. De schandpaal dient heringevoerd te worden; de schuldige – die men vroeger de hemel in prees – dient gevierendeeld en daarna levend opgehangen te worden aan de stadspoort van zijn bisschopsstad. Dat de man in kwestie - ik heb nooit met hem gedweept - alles kwijt is én verbannen; geen vriend meer heeft, noch aanzien; menselijker wijze een paria; dat het slachtoffer nu beschermd is... zij malen er niet om. Blinde woede is hun barmhartigheid.

Zij breken voortdurend de Rooms-katholieke Kerk af in het publiek. Zij halen uit naar hun werkgever; niet eens, maar meerdere malen. (Een werkgever die ondanks de hem aangedane beledigingen geen onvertogen woord over zijn lippen krijgt. Ja zelfs spreekt van ‘mijn vriend’!) Uiteraard dient ook de paus bekritiseerd. (dat is immers bon ton binnen de kaste van de moderne farizeeërs) Ze zijn gekant tegen wezenlijke elementen van het Rooms-katholieke geloof: de leer over het priesterschap, over de menselijke seksualiteit, de absolute onschendbaarheid van het menselijk leven vanaf de moederschoot… Maar denkt u dat ze met enige consequentie dan zelf een kerkje oprichten? Neen, met genoegen laten ze zich immers ex-woordvoerder noemen en prijzen zichzelf en hun schrijfsels daarmee de markt in. Maar ja, verdiende Judas ook niet een aardige penning met het verraden van zijn Meester? Naar verluidt – is het niet godgeklaagd – durven zij zelfs in de liturgie functies op zich te nemen?! Een liturgie nota bene waarin men bidt "in vereniging met paus Benedictus en onze aartsbisschop André-Joseph". Nu ja, ook Judas doopte zijn brood in de kelk van zijn Heer. Naar verluidt, durven zij zelfs nog les te geven over het Rooms-katholieke geloof aan een zichzelf verklaarde 'katholieke' universiteit. Nu ja, al lang geldt tegenwoordig - wat theologie en kerkelijk recht betreft - het volgende gezegde: "Doctor Lovaniensis, asinus Romanum est" Deze ezel mag het zeggen. Ik studeerde zelf theologie en godsdienstwetenschappen te Leuven.

Zij hekelen de trouw van een aartsbisschop aan de paus (mag het even?), van priesters aan Rome. Niet geheel verwonderlijk: ze hebben immers zelf nooit enige trouw betoond in hun leven. Hun ontrouw werd door de Kerk met barmhartigheid onthaald. Hun (g)beloften kwijtgescholden. Nieuwe kansen gegeven. Een woord van dank aan de Rooms-katholieke Kerk om al die kansen, om alles wat zij hen gegeven heeft? No way. Wat wil je: ondank is 's werelds loon. Meer nog: de trouw van anderen steekt hen de ogen uit. Het gedrag van een rechtvaardige is een aanklacht ten aanzien van hun eigen leven. Heel wat jonge priesters zijn terug in het zwart met een witte boord 'Rome loopt er vol van', het steekt hen de ogen uit. 3000 jongeren ontvangen de aartsbisschop op de "Mars voor het leven", het maakt hen jaloers. In het aartsbisdom ontkiemt stilaan terug de fierheid van het katholiek zijn, het maakt hen razend. Is het verwonderlijk dat de duisternis het licht niet verdraagt, de liefdeloosheid de trouw van anderen laakt?

Tegenover dit geweld dat zich via de media aan ons opdringt, schittert de schoonheid van het Rooms-katholieke geloof dat door de opvolger van Petrus, de plaatsvervanger van Christus, wordt verkondigd. Licht van de wereld. Waarheid én liefde. Lankmoedigheid, geduld én trouw. Offerbereidheid, overgave én vrede. Tegenover de duistere hoogmoed van Judas staat de lichtende nederigheid van Petrus.

Laten we in deze tijd waarin we het verraad van Judas gedenken en de levenstrouw, het levensoffer van Christus om ons te redden; zowel bidden voor de plaatsvervanger van Christus als voor de judassen van onze tijd. Niet haat en wrok laten ons dit immers schrijven doch pijn en verdriet; én liefde, hoop en geloof dat niemand ooit verloren is in dit leven of hij kan tot inkeer komen.

Laten we terug fier Rooms-katholiek zijn. Haal het hoofd uit het zand en bied moedig weerstand aan de media-stormen. Weerleg en berisp. De 40 jaren van stille ballingschap zijn voorbij. Spreek vrank en vrij, steeds met liefde en lankmoedigheid. Zegen die u vervolgen. Bid voor degenen die u kwaad toewensen. Steun elkaar. Beseft: de poorten van de hel zullen de Kerk niet overweldigen. Het licht van Christus' genade breekt door de donkerste wolken heen. Van over de bergen komt het ons tegemoet. Dit licht is het schitterende licht van de waarheid. Die waarheid maakt ons vrij. Wees niet bevreesd om trouw te zijn!

pater Benny Berrens O.Praem.

Norbertijn van Postel